Hareketli, her zevke ve renge varolma imkanı sunan şehir hayatının yanında Antalya’yı sevmemizin başka birçok nedeni var. En zor günlerimizde içimizi ısıtan o parlak güneşi, hayatı iyi ve kötü her şeyiyle deneyimlerken, telaşımızın içinde farketmediğimiz, kırmızı ışıkta karşıya geçmeyi beklerken bile tarihi bir sütunun önünde beklediğimiz bir şehir burası. Bizlere baktıkça ilham veren, insan hayatının, insanlığın, dünyanın bizlerden ve buradan ibaret olmayışının verdiği ilham verici ve nihayetinde rahatlatıcı hisleriyle bizi kucaklayan şehir, Antalya…

 Bir hikayeye göre Helenistik dönemde hüküm sürmüş olan Bergama Kralı II. Attalos (MÖ 159-138), emrindeki askerlere “Gidin ve bana yeryüzündeki cenneti bulun” der. Askerlerin yaptığı keşfin ardından gösterdikleri yer ise bugünkü Antalya’dır. Bu fikri beğenen II. Attalos, bölgenin stratejik önemini de dikkate alarak buraya çok çeşitli ticari faaliyetleri barındırılabilecek bir liman şehri kurdurur ve o tarihten sonra bu kent, kurucusu Attalos’un adına ithafen “Ataleia” olarak adlandırılır. Şehrin adı eski Arap kaynaklarında “Antaliye” olarak geçerken, Türk kaynaklarında  bu isim “Adalya” ‘dır. Bugün kullandığımız ‘’Antalya’’ adı ise 20. yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren kullanılmaya başlanmıştır.

İş hayatına burada devam etmek durumunda kalan yetişkinlerin, eğitim hayatının belli bir bölümünü geçirmek üzere buraya gelen binlerce öğrencinin, emekliliğinin hayalini ülkemizin veya dünyanın bambaşka şehirlerine erteleyen yaşlılarımızın yıllar geçse de buradan ayrılamamasının pek çok nedeni var. Öğrenci, kadın, engelli, turist, bisiklet, sokak hayvanları, dünyanın başka şehirlerinde itilen ötekileştirilen herkesin dostu olan sıcacık bir kentten bahsediyoruz. Sizi temin ederiz, burada içimizi ısıtan şey dünyamızın hayat kaynağı olan güneşten çok daha fazlası.